Uncategorized

Wigilia Paschalna stanowi centrum całego roku liturgicznego i jest obchodem zmartwychwstania Pana. Jej głównymi elementami są: ogień i woda.

Obchody uroczystości zapoczątkowała liturgia światła błogosławieństwem woskowej świecy oraz ognia, od którego została ona zapalona. Umieszczone na paschale grona symbolizowały pięć ran zadanych Chrystusowi. Od wniesionego do świątyni przez kapłana paschału wierni zapalali swoje świece.  Towarzyszyło temu trzykrotne śpiewne wezwanie Światło Chrystusa. Po przeniesieniu paschału do prezbiterium celebrans zaśpiewał hymn Exultet, który głosił prawdę o zwycięstwie Jezusa nad śmiercią.

Rozpoczęła się druga część uroczystości – liturgia słowa. Wierni wsłuchując się w czytania biblijne poznali dzieje zbawienia od stworzenia świata oraz relacje człowieka z Bogiem znajdujące punkt kulminacyjny w Chrystusie, który dla nas umarł i zmartwychwstał. Po ostatnim czytaniu ze Starego Testamentu rozległo się bicie dzwonów, dźwięk dzwonków, zapalono świece i wszystkie światła. Wierni śpiewem Chwała na wysokości Boguobwieścili radosną nowinę.

Po Ewangelii i homilii rozpoczęła się liturgia chrzcielna, zapoczątkowana śpiewem Litanii do Wszystkich Świętych. Celebrans pobłogosławił wodę paschalną i po odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych poświęcił nią wiernych.

Wigilia Paschalna miała swój finał w liturgii Eucharystii, podczas której wierni przyjęli Komunię Świętą. Uroczystość zakończyło błogosławieństwo i formuła pożegnania wiernych.

1 2 3 ►

Centralnym wydarzeniem Wielkiej Soboty jest trwanie na adoracji Najświętszego Sakramentu przy grobie Chrystusa. Trwa wielka i nieprzenikniona cisza – przestało bić serce Pana, a zaczęło bić serce Kościoła. Klęczy On milcząco przy grobie z nadzieją zmartwychwstania, z wiarą w słowa Mistrza. Chrystus w ciszy wstępuje do otchłani, aby wydobyć z niej Adama, a wraz z nim całą ludzkość. Dopełnia tam zbawienia człowieka.

ŚWIĘCENIE POTRAW

Tradycją Wielkiej Soboty jest święcenie potraw, które znajdą się na wielkanocnym stole. Przyniesione do kościoła na godz. 10⁰⁰ i 11³⁰ koszyczki z potrawami kapłan pobłogosławił i poświęcił. Każdy z elementów umieszczonych w koszyczkach symbolizuje zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią. Chleb nawiązuje do Eucharystii, w której Chrystus stał się dla nas chlebem, abyśmy mogli się z nim jednoczyć. Jajka symbolizują nadzieję i wiarę w nowe życie, zmartwychwstanie Pana i nasze odrodzenie z grzechu. Wędliny i mięso przypominają baranka, którym jest Jezus Chrystus ofiarowany za nas. Sól chroniąca przed zepsuciem symbolizuje obronę przed działaniem złego. Ostry smak chrzanu sprawił, że stał się symbolem męki pańskiej.

Prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa przenikającym naszą codzienność najpiękniej objawi śniadanie wielkanocne w gronie najbliższych.

To jedyny dzień w roku, gdy Kościół nie sprawuje Mszy św. Zastępuje ją Liturgia Męki Pańskiej. O godzinie 18⁰⁰ celebrans wraz z asystą wszedł w ciszy do świątyni. Przed obnażonym z obrusów ołtarzem trwał w geście prostracji. Rozpoczęła się liturgia słowa. Po modlitwie wstępnej odczytano proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe przepełnione pokorą Chrystusa oraz fragment Listu do Hebrajczyków. Celebrans wraz z lektorami przeczytał opis Męki Pańskiej wg św. Jana. Po homilii, w uroczystej modlitwie wstawienniczej, na którą złożyło się 10 śpiewanych wezwań, celebrans polecił Bogu Kościół i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie Chrystusa, aby wszyscy zostali zbawieni. Głęboką wymowę miały modlitwy o jedność chrześcijan oraz za Żydów i niewierzących.

Nastąpiła centralna część wielkopiątkowej uroczystości – adoracja Krzyża, świętego drzewa, na którym Mesjasz dokonał dzieła zbawienia. Celebrans odsłaniając stopniowo ramiona Krzyża śpiewał trzykrotnie wezwanie Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata. Wierni odpowiadali Pójdźmy z pokłonem. Kapłan, służba ołtarza oraz wierni  przystąpili do nabożnego ucałowania Krzyża – rajskiego drzewa życia, znaku zmartwychwstania i tryumfu.

Po adoracji Krzyża celebrans przeniósł Najświętszy Sakrament z ciemnicy na ołtarz i udzielił wiernym komunii Hostiami konsekrowanymi w czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej. Kapłan przeniósł Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym, przezroczystym welonem do Grobu Pańskiego. Welon symbolizuje całun, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa. Śpiewem III części Gorzkich Żali rozpoczęła się adoracja. W głębszym zrozumieniu istoty wydarzeń Wielkiego Piątku pomogła wiernym narracja prowadzona przez panią Renatę Szumera.

Wielki Piątek był dniem odbudowy naszej wiary, umocnienia naszej nadziei i odwagi niesienia swego krzyża z pokorą i ufnością.

1 2 ►